KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Zambağın Doğuşu
Orada, denizden çıkıp
Tam iki dalga arasında denizden çıkıp
Bana doğru,
Köpükler içinde bana doğru gelerek,
Orada denizden çıkıp, omuzları köpükler içinde
İki şimşek arasında çırıl çıplak…
Neyimdi benim,
O anda ılık bal denizine beni çeken?
Kendine çeken o soluk kesen boşluğa,
Kendine çeken, gecenin ve gündüzün ötesine.
Orada denizden çıkıp
Tam iki kaya arasında denizden çıkıp
Beni olduğum yere çivileyen,
Beni bir devinimiyle, bir saç teli uçuşmasıyla.
Hiçkimse duymak istemez
Duyduğum o sesi.
Çığlık değildi çünkü, ağlama inleme.
Acıydı öylesine, öylesine kışkırtıcı.
Saf acıydı, katıksız acı.
Kendine tutkun eden beni insan eden,
Bedenime giren, bedenine girdiğim.
İki soluk arasında
Tam iki soluk arasında ölüme,
Beni biraz daha ölüme çeken, biraz daha onura.
Hiçkimse bakmaya dayanamaz,
Yüreği kaldırmaz böyle bir sonu…
Işıltılar içinden zambağın doğuşunu!
