KARA ŞARKILAR
Utanmıyorum Gözyaşlarından
Kaç gece bekledi yüreğin
Usul vuruşlarla karlar altında?
Yıkılırken şatoların kara burçları,
Dinledim türkülerini senin
Kuzey yellerine karışıp gelen,
Ürperten göğün iliklerini.
Bizim de arkadaşlarımız Rozewicz,
Düştülerviranetaşlar arasına
Sıcaklıklarını koyup geride.
Öldürüldü sizinkiler de
Kalın demir kapılar ardında,
İç geçirerek yaklaşan bahara.
Düşerken karanlığın tahta haçı
Yükseldi ormanların şarkısı,
Ayaklarını sürüyerek yürüdü acı anası.
Bizim de analarımız Rozewicz,
Beklediler ıssız yollar ağzında,
Almak için kanatları altına bizi.
Dokunmak içinmiş ölü saçlarımıza,
Geceler boyu karanlık camlarda,
Bahçe kapılarında beklemeleri…
Ah Rozewicz, gözyaşlarından
Utanmıyorum hiç…
Boyun eğemeyen gözyaşlarından.
