KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Ülkem ve Sen
Aralanır yanık defne demetleri.
Irmakları akarken görürüm uykulu bedeninde,
Mermer bir yatakta süzülür su tülleri.
Çıkar ortaya,
Yağmur güneşinin çıkması gibi.
Bir avucunda yaşamın ışıltısı,
Çıkar ortaya, iri damlalarıyla durur yağmur.
Geceyi gösterir, zağanalarla akar ırmak,
Kıyıda zambaklarla yatar kız,
Koşup yiter çocuk,kalçalar arasında ufalarak.
Geceyi gösterir,metal ve insan eti,
Bir kelebeğin ardında bir deli uçarak…
Çağdaş sevdalar ardında yeşil bir çocukluk.
Ömür gemisi karanlık içinde,açıkta bekler,
Güverte biter de boşlukta koşar yaşam.
Geçer denizi, yükselir kentin üstüne,
Yükselir lacivert umut,
Her milimetresinde bir damla kan.
Sular kabarır, köpük basar geceyi,
Gemi ışıklarını yakar, başlar yolculuk.
Başlar yağmurlar yeniden, ırmaklar yeniden…
Ey olgunlaşmış çılgınlık
Esmer doğurgan beden; ülkem ve sen!
