KARA ŞARKILAR
Üç Genç
Söner akşam güneşleri.
Üç genç geçer ak giysilerle,
Ayaklarında bakır telleri.
Elinde karanfil taşır biri,
Öteki sigara içer titrek parmakla,
Kollayıp yanını yöresini.
Üçüncü bir ölüdür üç günlük,
Daha üç günlüktür acısı,
Yüzünde uzanır bir kanlı boşluk.
Yürürler yan yana, ağır ağır.
Dağılır önlerinde kuşlar, kitaplar,
Dururlar bir uçurumun keskin yerinde.
Öleni gömerler hemen oraya.
Ağlar sigara içen gömüt başında,
Karanfil tutan bir şiir yazar.
Usulca kapanır kapılar.
Bir yağmur taşırım ben, ipekten ince,
Girerim sessizce kentten içeri.
Açılır sabah gökleri.
Aranırım bütün sokakları, evleri,
Bulurum kendimi soğuk taşlarda.
Issız bir köşede uzanmış yatan,
Onbir Ay Sevdası’nı elden uçuran,
Avucunda uyutan bir küçük çanı.
İki genç geçer uçurumdan,
Ellerinde yazılı kağıtlar,
Ayaklarında bahar telleri.
Göklere doğru yönelir biri,
Bulutlar arasında yite gider,
Öteki girer meşelerden içeri.
Üç gençti önümden geçen,
Ben hangisiydim üçünden?
