KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Sırasız Türkü
Verildi kuleden kutsal işaret:
Kanla dolu kadehleri kaldırın,
Uzatın boynunun moraran boşluğuna,
Yükselsin haksızlık, başı dönsün…
Resmi giysilerini kuşansın cellat.
Alevli oklarınızı fırlatın, haydi!
Yeni hükümetler kurun daha alçak,
Daha saldırgan uşaklar bulun…
Ödüller dağıtın yüzünüzdeki kanı gölgeleyecek,
Usul usul uyusun evinde cinnet.
Çekinmeden çekin kılıcınızı,
Saplayın çeliğini göğsünün bulutuna,
Taşıdığı bal aşkına uykulu boynunu vurun,
Üst üste üç kere, adalet yerini bulsun.
Savrulsun yeleleri, şahlansın puşt kısrağı,
İnemezsiniz ya ölümden daha aşağı.
Yaşadıkça kışkırttı her şeyi,
İnsanı, taşı, kuşu, ırmağı, elementi…
İçirin ona ağu tasını kendi elleriyle,
Doğrulansın yasalar, uysun kitabına ölüm,
Yağsın üstünüze, Cumhuriyet altınları.
Irmaklardan söz eden bu adamı susturun,
Koruyun sevgili düzeninizi ondan.
Sırasız türkü söyleyen bu çocuğu öldürün,
İndirin şalteri bitsin işi…
Bedeni yağmurdan bir adam tutuşur şimdi,
Boşalır da kara sağanağı ruhun…
Bir uçurum taşı gibi düşer yürek,
Yuvarlanıp bir çukurun dibine…
Ey körpe yürek yaprağı, parçalan,
Hak ettin bunu çünkü…
Bunca sevecek ne vardı, söyle.
Cinayet anıtlarının yükseldiği bu yurdu!
