KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Önce Kendi Yüreğim
Görmediler. Kararan gökler altında,
Bütünleştikçe dağılan bir ömrün,
Yarım bırakılmış, sıradan öyküsünü.
Bastıran, yokoluş fırtınasında,
Soluğu tükenmiş bir ötüş kuşunun
Durup durup başlayan şarkısını,
Duymadılar, kabaran denizler dibinde
Solungaçlarını ısıran küçük balığın,
Anlaşılmayan ölüm masalını.
Yaklaşıyor yine kendinden geçme,
Yükseliyor günlük yaşamın uğultusu,
Önce kendi yüreğim kıyıyor bana.
Yayılıyor acının yer değişimi,
Herkes bir sığınak arıyor kendine,
Cellatlar şakalaşıyor çocuklarla.
Yakılıyor sevgili ülke, resmi törenle!
