ACI TÜRKÜCÜ
Ölmüş Ozan
Yağmur karanlığında, bir ıssızlıkta
Bulurlar kimsesiz cesedini.
Yüzükoyun yatar, yol kenarında,
Moraran boynunda kırık karanfil.
Sabahın erkeninde, ilk ışıltıyla,
Ozan yürek düşmüş bir kuş ardına.
Kuşun kanadında öpüşür üç gül,
O öpüşür, üç adet kardeş kurşunla.
Yeller uçurmuş dizelerini,
Ah, yolu yolların en dolaşığı.
Deşilmiş yüreğinde yeşil ezgiler,
Kırık gözlüğünde yağmur böceği.
Kavuşmadan kara akşamüstüler,
Gökler aşığı, o kıvrak ozan,
Hangi sözcüklerle buluşacaktı,
Düşünde çırpınan deniz üstünde.
Şiir bayrağını sallayıp duran,
Ah, isteme sakın ölüp gitmeyi.
Yanıp gidersen, ağlayan olmaz,
Kiraz yaprağına sararlar seni.
Ben böyle birini tanımıyorum,
Okumadım şiirini, gözlerine bakmadım.
Yok kırık karanfiller, akşamüstüler,
Bulanık sularda bir vuruk ozan…
