YÜKSELEN ALÇAKLIK
Melekler de Bilmez
Ansızın gelen korku senin kardeşin mi?
Saatlerin üstüne kar yağdığı zamanda,
“Geçti mi geçen günler” geldiği zamanda
Dengenin bozulup günlerin sır olduğu zamanda,
Bizim felaketimiz miydi bu ruh taşması?
Tanrısız kullardık, yatacak yerimiz yoktu,
Yurtsuz dolaşırken yeni ülkeler bulurduk.
Kar suları gibi ömrümüz nereye aktı?
Nereden çıktı bu acıklı fiesta, çıldıran kim?
Kararmış bir yürekle beş blues birden fırlatıp
Koruma beni artık bırak, kent bir sin
Olarak kalsın, mandalinasız zemzem içelim.
Kendi adımı taze bir dal gibi ırmağa attım.
Yaz yollarında yankılanan o perinin sesi,
Beni çağırırdı, kanım atlasta yayılmadan önce,
Sen kararmış parkanı üstüme örtmeden önce,
Yurt düşmanı adamlar taçlanmadan önce.
Söz büyücüsü sök çadırı git artık.
Dokuz aşağılanma bulut gibi gelince,
Dokuz ölüm takıp koluna karşıma dikilince,
Birer ince dize kandıramazdı onları…
Refik Abi, sen beni niçin ağlattın?
