KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Küçük İşaret Fişeği
Dönüyor kaynağına,
Sonra yeniden atılıyor,
Körpe kollar salarak daha ıraklara.
Dönüyor kaynağına,
Kaynağın sıcaklığına, buğusuna, büyüsüne,
Kendi kanından bir türküyü göğsünden fışkırtarak,
Fırlatarak içindeki bütün batıkları kıyılara.
Dönüyor yatağına esmer ateşin,
Olgunlaşmış acının, lanetin canevine,
Yaralı bir göğsün güçlenmiş soluğuyla.
Işık kuşlarının akan soluğuyla,
Koşuyor mısır zümrütünün yeşil sesiyle,
Ateşli ezgisiyle yükselen ırmakların…
Arıyor kendini soğuyan cesette,
Kararan yelin yüreğinde, dağın içinde,
Dalga uçlarında, tuz zerresinde…
Gelin uyandırın ülkenin oğulları, yeniden,
Gelin uyandırın ölüm uykusundan,
Donatın anayı, bugün daha doğurgan o.
Gelin ülkenin koynuna, ülkenin oğulları
Toplanın diriliş avlusunda, yeniden,
Yeşim taşlarında uyuyan gecenin…
Sabah kuşu vazgeçmiyor türküsünden!
