ACI TÜRKÜCÜ
Karanfilin Oğlu
Kanımdan bir karanfil düştü
Ay düştü sandım yolun üstüne.
Eğildim elime aldım, taç yaprakları,
Dağıldı doldurdu havaları, ışık saydamlığında.
Aralık soğuğuna girmiştik, ama
Ağustos şarkıları yeni başlamıştı daha.
Bir şahin kendini duvarlara vurdu,
Tüyler uçuştu, bulvarlar karagün oldu.
Bıçaklar çalıştı günlerce, canavarın elinde,
Girdi çıktı kaç kez aydınlığın böğrüne.
Karanfil, kanımızdan dökülüyordu, ama
Toplanıyorduk biz de halkın sesinde.
Ay karanfil, al beni de
Al beni de al koynuna, ay karanfil.
