KARA ŞARKILAR
Kanımda Çıralar
Kanımda çıralar yanıyor.
Titriyor parmaklarım,
Nasıl titrerse yelde yapraklar.
Nemli yatağımda bir kırlangıçla
Masallar anlatıp uçuyoruz,
Sakın dokunmayın saçlarımıza.
Kapım açılmadan giriyorlar odama,
Kalkıp boyunlarına sarılıyorum.
Akşamlar beş ölüyle geri dönüyor,
Dolanıp oturuyoruz ocak taşına,
Sen de bizimle gel, diyorlar.
Koşuyorum hemen pencereye,
Dere sürüklüyor gövdeleri,
Zifir yağıyor geceye.
Hiçbir şey susturamaz beni,
Çalacağım en yabanezgileri.
Onlar kardeşlerim benim,
Küçüğünün sırtında ölüm gömleğim,
Gülümsüyor bir boşluğa bakarak.
Çığlıklar duyulmuyor artık,
Ne de kımıldıyor bir yaprak,
Buz kuyularına düşüyorum.
Tam kapıdan çıkacakken,
Kesiyor önümü o yeşil yağmur
