ACI TÜRKÜCÜ
Işık Tutkunu
Erir giderdi,
Göğün yeşilinde, yedi renginde
Yürür giderdi.
İzlerdi yaprağın oynayışını,
Karanlık suların gel gitini,
En olmaz anlarda bile.
Bulutlara sarılırdı,
Uçsuz boşlukta, su zerreleriyle
Dostluklar kurardı.
İnanmazsınız, yitip giderdi,
Sedeften tepeler üstünde…
Uçar dururdu, saatlerce süzülürdü
Islak çayırlara verip göğsünü.
Kırlarda uyurdu,
Gelincikler örterdi üstünü tülleriyle.
Türküler içinde uyurdu.
Yine dolaşıyor uçurumlarda,
Göklerde taklalar atıyor, bir çiğ tanesinin
İçine giriyor, kara bakırdan
Acısını gizleyerek, özenle.
Yıldızları sayıyor gündüzleri bile,
İncir yaprağında uyumasını biliyor hâlâ.
Ama, alışamadı hiç ışıklarının çalınmasına.
