ACI TÜRKÜCÜ
Geride Kalan
I
Bilinmeyen bir isimdi bahar,
Gelip geçerdi bahçeden, sarhoş,
Dallara, topraklara sürtünerek.
Beklemez geçip giderdi, başı önde,
Pencereye, pervaza tutunarak,
İsterdim, bölüştüreyim sevgilerimi.
Açmayan çiçekler bırakırdı kente,
Tepeye, sıra dağlara tırmanırdı,
Öyle sessiz kınalardı taşları.
Yeni yolculuklara hazırlanırdı,
Çekip giderdi, ne varsa bırakıp geride,
İsterdim, vereyim ona iki elimi.
İsterdim daha fazlasını sunayım,
Ama zincire itilirdi bileklerim;
Günlerim geçerdi zincir kırmakla.
Nasıl da sevinirmiş meğer düşman,
Baharın yorganı altında
Rüyama kılıçlar girdiği zaman.
II
Ey çocukluğum benim nereye?
Takıldın bir yalancı baharın peşine,
Yoksul, evimize yabancı…
Ey çocuk, böyle nereye?
Anımsa şimdi, unutamadığını,
Anımsa, duru sular gibi akan ellerini.
Üşürsün. Bildiğin gibi değil dünya,
Bakarsın, yazgı yeli tersine eser,
Onca yılın dostu keser yolunu…
Bakarsın aydınlanırız birden,
Temiz göğsün gibi açar yeni bahar.
Bakarsın…
Dur, bekle ey çocuk, ben de
Geliyorum seninle.
