KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Cinayetler Çağının
Hiçbir şey yetmez
O anda gelip vuran, delirten acıyı gidermeye.
Ne adamış bir ömür, ne de yükselen
Dalga gibi kayalara çarpan yürek.
Yetmez dağıtmaya, o anın kara hüznünü,
Arkadaşlıklar bile, ekinler, güneşler bile
Yetmez yürek ezilmesine, dinmesine kabaran ağrının.
Hiçbir şey söylemeyin.
Sormayın adımızı, evimizi, işimizi.
Çünkü yok!
Cinayetler çağının çocuklarıyız biz:
Ya öleceğiz bir it gibi… ya da asılarak!
Şimdi, bunları anlatmak bile önemsiz,
Ama, söylüyorum işte, istemeseler de,
Acının bir bedeni nasıl yediğini bile bile.
Lanet olsun ısmarlama iyimserliklere,
Yarattığı nedir ki, soruyorum:
İnsanı anlamayan mutlu bir yüz.
İnanmıyorum kurmaca bir yaşamın geleceğine de
Kendini tanıyamadan henüz.
O anın yitikliğinden başka,
Aşağılamalar altında, yalnız… Ey atılgan yürek.
Yine de yenilgiden doğar yıldız!
