BOYUN EĞMEYEN ŞİİRLER

Ceylanlı Türkü

(Şiir, Diyarbakır Annesi Türkan Mutlu’nun
Öncü Kadın 11. Kurultay konuşmasıdır.
Asya Çağının kahraman kadınlarına,
Diyarbakır Annelerine minnetle ve saygıyla.)

Benim ceylanımı çaldılar benim canımı
Aldılar elimden benim ceylanımı cananımı
Benim ceylanımı canımı dağa kaçırdılar
Uçurumdan attılar benim ceylanımı gülümü
Telli turnamı benim ak sunamı vurdular
Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Benim ceylanımı zehirlediler benim sütümü
Güneşimi kapattılar benim yıldızımı
Etimi kemikten ayırdılar yaktılar ruhumu
İki gözüm söndü aydınlığımı kararttılar
Ceylanımı çaldılar gündüzüm gece benim
Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Can evimi talan ettiler dillerim dönmez
Bacam tütmez benim ocağımı söndürdüler
Benim beyaz unumu göznurumu aldılar
Yıktılar aydınlık günümü umudumu benim
Yaktılar evimi barkımı güzel ülkemi
Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Benim ceylanımı benim kalem tutanımı
Kaçırdılar öğretmenimi bilgi fidanımı benim
Ceylanımın çantasına barut doldurdular
Onlarınki Pamuk Prensestir sütte yüzer
Terör ağasının Küçük Prensi Paris’te gezer
Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Kırdılar benim kolumu kanadımı kırılasıcalar
Kıydılar benim ceylanıma kıyılasıcalar
Onlarınki İnsan Hakları gölünde süzülen kuğu
Boğdular anaların hakkını hukukunu
Aldılar elimden benim ceylanımı şirin canımı
Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.