BOYUN EĞMEYEN ŞİİRLER
Ölüm Çocuk Oyuncağı
Ölüm çocuk oyuncağı elden ele, evden eve,
Dünyayı gezen ecel, çocuk oyuncağı oldu nicedir,
Satılıyor küresel pazarlarda terörist belgesiyle:
Tezgâha gel tezgaha, demokrasini sevindir!
Barış, kardeşlik diye konuşan, akıllı oyuncaklar,
Düğmesine basınca kıvırtanlar, saz çalanlar…
Zırhlı tanklar, obüsler, mini mayınlar, Tomahawk’lar,
Say sayabildiğin kadar, topu ileri teknoloji ürünü,
Aralarında kelebekler, ördekler, şirin kuşlar var.
Oyuncak bu, çabuk yapılır, kolayca bozulur,
Aslının taklididir, hayatın yerini tutar iyi ya da kötü.
Kolayca aldatılan, harcanan halka bir bakın,
Oyuncak değil mi adalet, hukuk, iyi ya da kötü,
Kolu, bacağı kolayca parçalanan, başı kopartılan!
Oyuncak değil mi bugün meclis, bakanlar kurulu,
Koskoca bir oyuncak değil mi şu kaçak saray,
Birer oyuncak değil mi bugün adalet sarayları da?
Sıcak parayla çalışan ya da kurma kolu çevrilerek!
Ölüm çocuk oyuncağı Bağdat’ta, bila bedel,
Ölüm çocuk oyuncağı Şam’da, tam iki yüz bin adet,
Oyuncakla kandırıldı Türkiye kurbanları da elbet:
Ölüm çocuk oyuncağı, gülerken ağlayan taşbebek!
Seçim sandığı oyuncak değil mi, mühür oyuncak,
İnsanlık o kadar büyümemiş, demokrasi çocuk…
Diyarbakır meydanında, Suruç’ta oy torbaları doldu!
Oyuncak anketler, seçmen listeleri oyuncak,
Devrimin demir yumruğu tepelerine inmezse,
Oyuncakçılar daha çok oyuncak tasarlayacak!
