ZOR GÜNLERİN ŞİİRLERİ
Ali Tatar Koçaklaması
Allı turnam sökün gelir,
Yeşil başlı ördek yekün gelir,
Alıcı kuşlardan doğan gelir, şahan gelir,
Fırtına albatrosları anda gelir…
Alim Alim der dönerler, yer gök dönüşür.
Bölük bölük koçak gelir, serdar gelir,
Önden fırlayana meydan dar gelir,
Köprüye çıkmış da Barbaros taktik verir,
Arkadan Kılıç yetişir, Uluç yetişir…
Yata kalka iskele konuşur, sancak konuşur.
İleri menziller tek atlı geçilir,
Halktan emrolunca, umman bir tasta içilir,
Orada yardan geçilir, serden geçilir.
Gördünüz mü şakaktaki yarayı,
Anavatan damardan boşanı boşanı gelir.
Kavganın dışına düşen delidir,
Gün olur, vur emri yürekten gelir,
Özü kızgın kordan, kovanı o nurdandır.
Dağlar adam tartar, yedi derya eğilir,
Al gülün kızıllığı içinden gelir.
Palazın hası yuvasından bellidir,
Orada ruh dalgalanır, kemikler erir,
Beylerbeyi sırtlarından fermansız baş diklenir.
Namluya sürülen işaret fişeğidir,
Torpido çatlar, kasatura kınında bilenir.
Analardan helallik gelir, hak gelir,
Ölmek dediğin, vuruşarak ölmektir,
Ulu buyruk gelince nefes almak ar gelir.
Hilalin ucunda ordular yıldızlanır,
Emir Çaka çaka gelir, Derya Beyleri delirir.
Alay alay gönüllü gelir, er gelir,
Duru suyun yüzünde bir beyaz nilüfer gelir,
Orada deniz yanar, tan tutuşur…
Duydunuz mu aşkın direnişini,
Bata çıka ölüm konuşur, hayat konuşur.
Ali de der ki Gökçen kızım bilim ile evlensin,
Onur olsun çeyizi, duvağı cesaret,
Öç narasıyla bedenim sıvazlansın…
Düşmanımı deviren milletime baş gelsin,
Mezarım bana bir saray gelir.
