Analar İlahisi

“Sizi de bir ana doğurmadı mı?
Analara kıymayın efendiler.”
Nazım Hikmet

Yerler dize gelir, yedi kat gökler devrilir,
Zifir gece ibrişime evrilir, yiğit kendini bilir.
Ovalar dalgalanır, halklar kurt olur ulur…
Kıyam günü divan kurulur, ana hakkı sorulur:
Analar analar, büyük insanlığın anaları.

Bebek ayaklanır, su yürür, insan özünü bulur,
Serpilen hayat diklenir, geleceğe el verir,
Yanan ocakta birlik derilir, yolda şehitler dirilir.
Türkü süzdürenler, ulu destan yazdıranlar,
Gün doğuranlar, gönül doyuranlar orda görünür:
Analar analar, büyük milletlerin anaları.

Zorba kapıları kırılır, büyük zafer orda belirir,
Zorlu günler çözülür, top top ipeğe örülür,
Cennetler ayağa serilir, ak bulutlar bal emzirir.
Zehra analar, Zeynep analar, Zöhre analar…
Derde derman analar, kutlu ferman analar:
Analar analar, büyük umutların anaları.

Kaşları kudret kalemi, elleri Lokman merhemi,
Ondurur cümle âlemi, can yongası analar.
Şirin doğuran, Ferhat doğuran, Mecnun doğuran,
Analar analar, zincir kıranlar birlik kuranlar.
Dili huri melek kelamı, elleri seher sabah selamı,
Analar analar, dünya mülküne değer analar.

İkiz doğuran, üçüz doğuran, dokuz doğuranlar.
Sakarya doğuranlar, Dumlupınar doğuranlar.
Aşkın hilaliyle, kurtuluşun yıldızıyla taçlananlar.
Mustafa’nın anaları, Muhammed’in anaları,
Silvan anaları, Lice anaları, Diyarbakır anaları…
Küheylan doğuranlar, ceylan doğuranlar:
Analar analar, büyük devrimlerin anaları.

Haydi bir daha, haydi bir daha, haydi ha!
Doruğa çıktı acın, sık dişini, sık dişini anacığım,
Haydi bir daha, haydi bir daha, ha gayret…
Haydi bacım, haydi saçı sırmalım, eli kınalım,
Gelmekte ellerimize, kan ter içinde devrim bebek.
Analar analar, Çobanyıldızı doğuranlar…
Analara dokunanlar, tutuşup da yanalar!