YÜKSELEN ALÇAKLIK
Bekler Yedi Yerde
Beni saran büyü çözüldü.
Minyatür bahçede boşaldı üstüme göl,
Kırıldı mavi camı taş kubbenin…
Lotus çiçekleri yağıyor içeri
Elsizdim, dilsizdim, gönülsüzdüm.
Bir mucize söyleyebilirdi kim olduğumu,
O yıkım gününü istekle bekledim,
Kurtuluş anı olacaktı kavmimin.
Bu açık seçik yazılandı, bilinendi.
Elbette bunaltıcı dokuya girerdim,
Acının büyülü bir koyağa dönüştüğü bu yerde,
İstemediğim her şey üstüme yağardı.
Biraz daha avunma, biraz daha kara hüzün.
Kuş tuzağa atılır gibi yara alırdı ruhum,
Yalnız ölülerin görebildiği düz karanlıkta,
Kuşku yok bu bana hoş gelendi.
Şimdi bu kapalı salonda beni bulacaklar,
Yok edici bir sessizliğin ortasında bulacaklar,
Dört büyük melekten biri beni anlayacak.
Herkes kendi yaşamını bekliyor erik dalı gibi,
Ya beni bekleyen ne, bir bekleyenim mi var?
Var elbette: Ölüm, yedi kez, yedi yerde!
