KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Yeşil İmge
Yalnızlık,
Yeşil dallar.
Adımı attılar çakallara.
Yardılar deniz fenerinin yüreğini,
Kuzey güneşi parlıyor hâlâ.
Ömrüm,
Yeşil ırmak, yeşil sis…
Kanımı serdiler yokuşlara,
Öldürdüler dilsiz taşın yüreğini,
Yaralı kanat bırakır kendini uçuruma.
Aşk,
Yeşil yağmur, yeşil gece, yeşil ses.
Karanlık bir Karadeniz kabarması.
Kayaların kasığını oyuyor su,
Gözyaşı gömleğini giyiniyor ülker yıldızı.
Günlerim,
Yeşil yel, yeşil uyku, yeşil ten.
Gülümü dağıttılar havalarda,
Çürüttüler denizlerin göğsünü,
Sonsuz ırmaklar akıyor, hâlâ.
Acı,
Yeşil yürek, yeşil gök, yeşil öpüş…
Düşen bir anla yükselen bir an arasında,
Bir fışkırmayla, bir öbürü arasında…
Durmadan koşuyor çılgın halk!
