KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Bir Kırlangıçtı
Bir kırlangıçtı geçmişe uçardı.
Masala uçardı, tarihe uçardı
Çalarak içinde üç küçük çanı.
İlk sözler arardı hiç söylenmemiş,
Doğmamış ülkeler, gökler arardı…
Dokuz cellat birden arardı onu.
Adanan boynunda uyurdu gün.
Kara bir gemi gibi geçerken denizi ölüm,
Yürek fenerleri birden sönerdi.
Yalnızlık göklerden hep çiselerdi.
O göğsünde gizlerdi ölülerini,
Örterek üstlerine suskun bir yeli.
Kiraz kuşu her gece evini arardı,
Küskündü, üzgündü, taşta yatardı.
Ay bir balıktı, ona ağlardı.
Bir delice yunustu, gelinmeze giderdi,
Ölüme giderdi, bilinmeze giderdi…
Dokuz kement birden boyna girerdi.
Deniz bir halktı, içine kanardı.
Ağuluydu, hastaydı, oğullarını sorardı,
Yosunlara sarardı yaralarını…
Sualtı yıldızları birden yanardı!
