KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Çünkü Kanı Biliyorum
Bilmek istemiyorum evrenin oluşunu,
Gecenin gündüze dönüşünü, dağları
Çağları, savaşları, aşkları…
En basit en sıradan şeyleri bile.
O sevda sözleri ki yeraltına itildiler,
Sessizliğe, fısıltıya, ülkesine acının;
Adanışın, kanın, kök uçlarının içine.
Görüyorum işte ırmakları göklerde,
Akan ırmakları yüreklerde, gözlerde
Asitle, akreple, tükürükle…
Görüyorum işte çatlayan damarın mucizesini
En basit en sıradan şeylerde bile.
Birazdan adlarımız karışacak birbirine.
Kim bilebilir denizin kaç damla olduğunu,
Karanfilin hangi dilden konuştuğunu, kim?
Hiçbir şey bilmek istemiyorum.
Kanı biliyorum çünkü, sayıların gösterdiği kanı,
Derin, mavi bir boşluğun altında…
Biliyorum çünkü kopmaz yürek yaprağı da!
