KAVGA ÖLÜM VE ESMER AŞK
Akşamı Bekle
Akşamı bekle, kendi zamanını,
Karanfilin kapandığı, senin olan saatleri.
Kana bakmaktan kurtulduğun anı bekle,
Cinayetlerin masalarda bölüşüldüğü
Gün boyu süren yağmanın geçişini bekle.
Göklerin açıldığı düş saatlerini,
Yeni görüntülerin belirdiği anları bekle.
İstasyona koş, sıyrıl kalabalıktan,
Unutulmuş çocuklar vagonuna atla.
Bekle sözcüklerin yağacağı açık havayı,
Senin olan sözcüklerin, senin dilinle
Konuşacağın, güleceğin, dinleyeceğin.
Beklesin Güneyeş güneşin eşiğinde.
Ona koş, kucağına sığın; yeni bir anne,
Yeni bir dost, her gün yeni bir sevgili sana.
Deniz geçmiş ayaklarından, başından karayel,
Ona koş, göğsüne atıl; körpe su yelpazesine.
Akşamı bekle, her gün yeniden.
İkiye bölünmüş günün ikinci yarısı senin,
İkiye bölünmüş ruhun, bedenin, gözün,
Beklenmedik sevincin ikinci yarısı…
Başlasın göklerin gizli senfonisi,
Yeniden doğ, yeniden kurulsun yoksul ülke.
Küçük kızlarını yanına al, ört üstlerini, kokla,
Akşamı bekle, on beş ırmağın damarda atışını.
Akşamı bekle, mucizenin kanat açışını!
