KARA ŞARKILAR
Kara Düğün
I
Kimdi geçen, oynak kemençe
alaylarının önünden; aşk yaraları dolu
sargısız omuzlarıyla? Kimdi, karayel
atıyla fenerleri söndüren? Hey kimdi
yel gibi geçen, düğün evinin üstünden,
ölüm denizine doğru, şimşek hızıyla?
Afide, bendim geçen hey Afide,
kaldır tülünü de bak. İkili kamaları attım
kocakafula. Bendim geçen erik gözlüm,
sağrısıterli aşkımızın atıyla… Sen,
yabancıyı seçtin Afide, sana naylon
südyenler getirdi, arabasıyla gezdirdi seni…
Ben, altına yattığımız gürgenlere
baktım ağladım. Dolandım gece gündüz,
deliler gibi, fırıldak oldum dere ağızlarında.
Korkma sakın akça bebeğim, ikili kamaları
attım diyorum sana. Üçüncüyü, ah üçüncüyü…
İnanma sakın buna. Kır çileği tellerinden
kolyeler yapacağım yine sana, boynuna
takacağım; o parıltıyla yükselen duru suya.
Her sabah kapına bırakacağım Afide,
bir kara lira…Deli bir yürekten, Afidem deli…
II
İlk açan çiçeklerden
Halkalar yapacaktım,
Boynuna takacaktım
O nişan gecemizde.
Ah o nişan gecesi
Fenerler asacaktık,
Yeşil sarı fenerler
Tüm tarla yollarına.
Fenerler asacaktık
Alçak nar dallarına,
Bıldırcın yavruları
Yüzünü görsün diye.
Yüz bin ateş çiçeği
Işıklar saçacaktı,
Çağrılı karıncalar
Şenliği bulsun diye.
III
İçini çekiyor orada
Dikenlerin arasında.
Karasevda ıslıkları
Geliyor karanlıkta.
Yırtıyor ak işlemeli
Güvey gömleğini…
Dolanıyor orada
Elmaların altında.
Karasevda çığlıkları
Geliyor karanlıkta.
Isırganlar içine
Sokuyor kollarını,
Sarı yılan pulları
Yağdıkça saçlarına…
Yüreğim ah!
Kopmuş defne yaprağı,
Düşmüş yağmur suyuna.
