ACI TÜRKÜCÜ
Denizci Kadınları
Oturmuşlar sırayla, denize bakıyorlar.
Kara bir taka geçiyor açıktan…
Ölümdür bu geçen, kendi kendine.
Ölümün takasıdır bu, gider pisi pisine,
Batıp çıkarak, çıkıp batarak…
Ağır ağır yol alır, doğudan en batıya,
Her ceset fırlatışında dalgaların,
Kara bahtlı içdenizin karnından.
Doğar ay da denizci kadınlarının
Boş kalmış koyunlarından…
Başka kadınlar da belirir,
Başlarında örtüleri, al keşanları,
İçlerinden geçenleri kimse bilemez.
Kocaları ya gelir birazdan,
Ya da gelmeyecek hiç nişanlıları.
Denizci kadını, yas tutan yunus,
Yüreğe gömer gidenin hatırasını.
Gün gelir çıkmaz yüze bir daha,
Yüklü takanın yan dönüp batması gibi.
