BOYUN EĞMEYEN ŞİİRLER
Tohumun Dirilişi
(Çalışan Gençlik, Üreten Türkiye
Kurultayına bin selam.)
Dönüyor vatan savaşında umudun çarkları,
Yeşersin diye emeğin ve kutlu bilginin tohumu.
Dönüyor namus savaşının değirmen taşları,
Büyük bahçede diriliyor, filizleniyor aşk başakları.
Doldurmaya başladı destanlar boşalan arkları,
Tarih, coğrafya atakta, biyoloji ayağa kalkıyor,
Elektron ile pirinç el ele, arzu ile gerçek göz göze.
Gençlik ordusu ayaklandı, demir dağı büküyor,
Canavar otunun köklerini söküyor üzüm bağında.
Gök şehvetle yağmur döküyor, toprak tavında,
Hayran bakışlarla gülümsüyor bizim pamuk hanım.
Uzayda oynuyor çocuk, bebek emekliyor gökte,
Yiğitler fidan dikiyor, ilahi okuyor ırmak yatağında,
Bilim tarlasında, akıl fabrikasında, can evinde,
Adanan ayaktadır: Hain mermisi değmez adama.
Dönüyor ağır demir çarkları vatan savaşının,
Esaretten kurtuluşa, kan ter içinde elleri ayakları.
Yol alıyor Asya gemisi yüzyılın aydınlığında,
Hızlanıyor üretimin devri, gülün, güzelliğin devri.
Kan uykularından Asya güneşiyle uyanıyor,
Yürüyor mazlum halk kol kola, bolluğa berekete,
Yerleşerek atalar yurduna milimi milimine.
Parlıyor doğu ufkunda üretim atağının şavkı,
Hamle yapıyor üzerine durmadan, dinlenmeden,
Pınar olmuş akıyor şehit annesinin sevinç yaşları.
Dönüyor büyük hayatın tekerleği, azmi sebat ile,
Kaynaştırıyor canları aşık kemiğinden, aşkla
Birleştiriyor on bin yıldan beri karın kardeşlerini.
Yeşeriyor karaçalı, nar dalı çiçek açıyor kar altında.
Dönüyor vatan savunmasının fedai çarkları,
Döndükçe dönüyor dünyamız üretim cennetine,
Diriliyor bilimin tohumu, umudun çekirdeği.
Gönüllü atılıyor canı gönülden, sen ben demeden,
İleri atılıyor dere tepe, dağ bayır, çayır çimen,
Göz nuru, yürek ateşiyle gidiyor ortak geleceğine.
