DOĞU TABLETLERİ
İkinci Tablet, Leylâ
Eski havaları söyler ana, odaları dolanır da,
Benlerini arar ellerim dolunayın yanağında.
Babil Kulesi’nin yıldızlarını da vurdular demin,
Meğer gözlerinmiş Leylâ, içi bal dolu gözlerin.
Boş bahçelerde rüzgar, Leylâ Leylâ, diye ağlar,
Uzak yollarda rüzgar Leylâ şarkısını söyler.
Diyorlar, bir mektup yaz Esenlik Evi’nin kızına,
Diyorum, baksanıza, kapatmış kapısını, penceresini.
Diyorlar, Humbaba bağlarını yedi, ırmaklarını içti,
Diyorlar, yedi bin yıllık şarap küplerini kırdı.
Meğer kanınmış Leyla, Bağdat toprağına akan.
Ah Leylâ, çakıyla kazıyan bendim duvarına:
Benimsin Leylâ! Sen benimsin! Leylâ Benim!
Soran olursa, gitti deyin, karanlık bir havada,
Ama, dönecek mutlaka, alnında çobanyıldızıyla,
Leylâ, mutlaka!
Leylâ: Arapça, çok karanlık gece. Siyah saçlı güzel kadın.
Humbaba: Gılgamış’ın Enkidu’yla birlikte öldürdüğü canavar.
Çobanyıldızı: Yön gösteren yıldız. Venüs. Güzellik simgesi.
Ezilen ulusların kurtuluş simgesi.
