KUZEYİN OĞLU
Kuzeyin Oğluyum Ben
Kuzeyin oğluyum ben, doğurdu beni yağmur,
Defneler, kara dalgalar arasında.
Gördüm kendi yüzümü kayıp giderken,
Karanlık göklerde, ay sonrasında.
Kendi küçük şarkımı defterime yazarken,
Dolandı başımda ölüm muştucuları.
Ah, o parlak ışıkları sakladım yüreğimde,
Yeşil yeller içinde, uçurumlar aşarken.
Kuzeyin oğluyum ben, korudu beni deniz,
Acılı otlar, Falgoz kayaları arkasında.
Gördüm kendi yıldızımı batıp çıkarken,
Derin sularda, köpükler ortasında.
Kuzeyin oğluyum ben, emzirdi beni güneş,
Yıkadı bedenimi Çimenli yaylasında.
Ah, o gümüş türküyü sakladım yüreğimde,
Yoros burçlarında martı gibi yaşarken.
Kuzeyin oğluyum ben, övdü beni karayel,
Salladı beşiğimi, ezgiler sundu bana.
Bir ağustos gecesi, karayemiş altında,
Gördüm çocukluğumu, ıslık çalıp giderken,
Gördüm kendi salımı yağmurda ıslanırken,
Ah, bir akşamüzeri Yeşilce yollarında.
Kuzeyin oğluyum ben, ektim yere kendimi,
Sonsuz ışık ve gökler beklerken beni.
