ZOR GÜNLERİN ŞİİRLERİ
Tek Kollu Kahraman
Kendi kendini doğuran adam,
Hamurunu yoldaşıyla yoğuran,
Kendini kendi elleriyle yürüttü.
Ekmeğini, tuzunu bölüştürür,
Kendi çocukluğunu, delikanlılığını
Bölüştürür kendi düşlerini…
Akşam rüzgârından yelek giyer,
Kitap gibi bütünleştirir memleketi,
Kalbini sabahyıldızına verdi.
Kendini kaynatan karanfil şekeri,
Tuttu kendini çocuklara verdi,
Ağızda özgürlük gibi yayılan.
Aşını, kuruşunu bölüştürdü,
Bölüştürdü iki kolunu da,
Birini kopardı sosyalizme verdi.
Elinde karanfil destesi dolaştırır,
Gül açar gibi gülen adam,
Lenin ile Kemal’i buluşturdu.
Yalın yaşadı, derin düşündü,
Gönlünü Dicle ile Fırat’a düşürdü,
İki nehrin arasında odur yatan.
Kendi cenazesini kendisi yıkar,
Kendini toprağa kendi verir de,
Partiye gider, yeni görev ister.
Hey gidi yüksek uçan kuşlar,
İnin bakın bağ aralarına,
Teleği yedi renk ne Ankalar var.
Hey gidi Halil Oyman,
Hey gidi Oymaların Halil’i,
Bin yürekli, tek kollu kahraman.
* 2 Ocak 2009’da aramızdan ayrılan
Halil Oyman’ın devrimci anısına.
