Tersanede Ölüm-2
Bakkala girmiş de helva alacak,
Yarım ekmek, bir şişe de kola istiyor.
Tersanede işler gidiyor ters ters.
Helva, ekmek, bir de kendi cesedi,
Gazete kağıdına sarılacak.
Yarım saat sonra öleceğini bilmiyor,
Ama, kakaolu helva istiyor adam.
Yarım saat sonra, kara bir delikten,
Düşüp öleceğini bilmiyor ki…
Bakkala girmiş de helva istiyor,
Bingöl’deki köyünden de yüz gram.
Tamam, diyor bakkal, tamam ağam,
Sana köyünden de vereceğim,
Köyünün bağlarından, kavaklarından,
Ama köyün uzakta, birkaç saat sonra ancak,
Siparişin tezgahta hazır olacak.
Vakit dolmadan tabut giriyor kapıdan.
Tabut diyor ki: Köyüm hazır mı ağabey?
Bakkal, dükkana sızan kana bakıyor.
Bakkal diyor ki: Böyle gidemezsin ağam,
Sen köyüne varamadan ölürsün.
Çam tahtasına uzatılan adam diyor ki:
Görmüyor musun ağabey çeliği,
Bir vuruşta dilimlemiş bütün yüreği,
Tuzla buz oldu hayallerim, ne diyeyim,
Ver köyümden yüz gram da gideyim.
